Thomann, en veel andere bedrijven, hebben de soms wat irtitante neiging om meteen (soms dwingend) een mening over een product te vormen. Net zoals die overijverige ober die bij het opnemen van de bestelling meteen vraagt hoe het heeft gesmaakt... Dûh! Maar Thomann weet ons wel te lokken met aantrekkelijke prijzen (nog nooit iets gewonnen; ook niet als 'lokkertje', maar dat terzijde).
Blijkbaar wil Thomann heel graag weten wat ik van deze snaren vind. Nou, de enige min of meer wetenschappelijk 'gewogen' manier is om heel veel exact dezelfde gitaren onder dezelfde omstandigheden door vrijwel exact hetzelfde spelende muzikanten te laten uittesten. En dan het resultaat met een spectrometer en frequentiemeter beoordelen (nul- en eindstand ;-).
Begrijp je wat het probleem, mijn dilemma is?! Laat ik het zo stellen. In deze tijden worden nauwelijks écht slechte producten gemaakt: hooguit goede en minder goede (met een subtiel maar navenant prijsverschil). Behalve dat zijn gitaristen ook vrij conservatief en 'gezegend' met een veel te groot ego. Het kan dus zomaar gebeuren dat een gitarist merk X goed vindt, omdat het zo stoer is. Of omdat hij daarmee eindelijk eens die flitsende solo heeft kunnen inspelen..., etcera. Begrijpt u hoe lastig dit te beoordelen is...?!
Maar goed. De prijs is redelijk, vergeleken bij 'merksnaren' en meer dan redelijk vergeleken bij die andere 'gecoate' snaren. Het zou me ook niet echt verbazen als deze snaren 'via de achterdeur van een bekende fabrikant' op de markt worden gebracht: onder toezicht van Thomann-productie-eisen!
Gevoelsmatig zou ik deze snaren niet gebruiken bij CD-opnamen e.d. maar juist wel voor de 'pak-uhm-op' oefengitaar die het hele jaar door toch al in de huiskamer staat. En dan klinken ze zeker niet slecht. Hoe lang dat zo blijft, moet ober Thomann mij maar aan het einde van de maaltijd vragen.
Zo Thomann, heb ik nu eindelijk een prijs gewonnen voor deze positief-kritische 'recensie'?! Al is het alleen maar voor al mijn tijd op dit verhaal serieus op te lepelen.