Neen, dit gaat niet over dè sportschool. En het ging ook niet snel. Want ik moest namelijk ZES weken lang wachten op deze prachtige 'six-pack' van Behringer. Voor wie het nog niet begrepen heeft: natuurlijk gaat het hier om de DeepMind-6 (afgekort als DM-6). Over de grote 'zond(e)vloed' aan synthesizers die Behringer de laatste jaren op de markt heeft gebracht!
Voor elke stem moest ik dus een week wachten (glimlach). Met opzet heb ik voor deze DM-6 gekozen. Weliswaar met slechts de helft van de Voices, ook twaalf toetsen minder, maar het is wel een compact model dat ook nog goed op een tafel past (en handig bijvoorbeeld naast de laptop).
Werd Behringer in de 90-er jaren nog als een 'marge-product' gezien, het is inmiddels duidelijk dat Behringer veel kwaliteit voor relatief weinig geld levert. Dus heb ik mijn - terechte - aanvankelijke scepsis over de curieuze aanwezigheid van een ventilator overboord gezet; een rare voorziening die juist in een homestudio ongewenst is (zeker als je er ook opneemt). Het goede nieuws is dat je de ventilator ook laag of zelfs uit kunt zetten bij gemiddelde kamertemperatuur.
Over de DM-6 (& DM-12) is al veel geschreven. Voor een 'onvoorstelbaar' lage prijs krijg je niet alleen een uitstekende kwaliteit maar ook opties die je meestal bij de dure varianten ziet. Neem alleen al de interne voeding; en dus géén irritante adapter. Of de TRS-gebalanceerde uitgangen! Ook het toetsenbord is bovengemiddeld. Okee, het is geen Fatar, maar het voelt beter dan bijvoorbeeld menige (duurdere) Korg-synthesizer (Krome-61). Ook de gescheiden 'Pitch Bend'- en 'Mod'-wielen vind ik beslist handig en 'compleet'. De kwaliteit van de behuizing is ook degelijk: 'built like a tank' is hier zeker van toepassing!
Natuurlijk zijn er ook nadelen. De zes stemmen (onderdeel van die 'six-pack') vind ik okee, al had ik liever acht stemmen gehad. Zeker als je de geluiden gaat (of laat) stapelen. De [Preset]-geluiden vind ik maar matig.
Gelukkig kun je ook (meestal tegen een kleine vergoeding) bibliotheken met betere geluiden aanschaffen: pads, bassen en leads..., enzovoort.
Ook mis ik in de Osc-sectie wat variatie (alleen 'Saw' en 'PulsWidth' voor OSC-1) en diens architectuur vind ik ook niet 'in één opslag' zo duidelijk als bijvoorbeeld een Moog of Behringers' eigen (Poly-) D-model.
Blijkbaar ontkom ik niet aan al die menu's via het display (of via de gratis software-editor). Dit maakt de bediening helaas wat minder intuïtief. Ook vind ik dat de geluiden teveel door de FX-sectie 'gekleurd' worden. Voor een 'solo'-instrument prima, maar in een eindmix vaak niet erg nuttig.
Wat ik ook nooit heb begrepen, is waarom er op dit soort instrumenten altijd een ARP/SEQ-sectie aanwezig moet zijn. Alsof je een roeiboot/kano koopt om lekker actief te bewegen en je er vervolgens uit gemachtzucht een buitenboordmotor aan hangt... Hmm..., maar ik ben dan ook meer gitarist én multi-instrumentalist dan een toetsenist. Feitelijk heb ik allang een haat/liefde-verhouding met deze 'aanslaggevoelloze' (ja, u leest het goed) knoppen- en toetsendozen. Inmiddels heb ik al heel wat iconische apparaten in mijn thuisstudio gehad, maar tot nu toe is alleen mijn Korg Kroms (éérst het 61- en daarna het EX-73 model) een 'blijvertje' gebleken. Meestal vond ik de architectuur te complex (DSI REV-16 MKII of de Modal Cobalt-8) om zélf geluiden te maken. Of ik vond de synthesizer gewéldig (Moog Sub-25), ook simpel te bedienen, maar was toch vooral een 'one trick pony'. Met als gevolg dat ik na het 'synthetiseren' van mijn zestien topgeluiden er niet vaak meer op speelde. Dat wa zonde. Opmerkelijk genoeg lijkt de DM-6 een (visuele) kruising tussen de reeds genoemde Cobalt-8 en de Sub-25. Ergens tussen beide modellen in. Dus wie weet...
Prima geluiden, nèt genoeg stemmen en een aangenaam toetsenbord, ook met nèt genoeg toetsen om met twee handen te kunnen bespelen.
Vanwege de door mij gewenste grote klankvariaties (pads, bas en lead) verwacht ik dat de DM-6 ook wel een blijvertje zal worden. Zo..., en nu weer even aan mijn andere 'six-pack' werken ;-).
