
Voor een hele generatie (of zelfs twee) zijn de nummers van de Californische band Linkin Park de soundtrack van hun jeugd – een perfecte sonische spiegel van de existentiële twijfels, angsten en emotionele gevoeligheid die deze vormende levensfase kenmerken. Het is de ideale leeftijd om verliefd te worden op een album dat je de rest van je leven bijblijft. Iedereen die 15 was toen Hybrid Theory, Meteora of zelfs The Hunting Party uitkwam, zal die tijd nooit vergeten.
Zelfs degenen die op 3 november 2024 in de U Arena in Nanterre waren, toen het herboren Linkin Park een triomfantelijke comeback maakte, zullen die dag nooit vergeten! Onze oren suizen nog steeds van dat krachtige geluid.
Om deze succesvolle terugkeer te vieren, kijken we terug op de hoogtepunten van de geschiedenis van de band – met speciale aandacht voor de gitaren en versterkers die hun unieke sound hebben vormgegeven. 🎸
Hybrid Theory en de liefde voor PRS
Mike Shinoda, het creatieve brein van de band, schakelt moeiteloos tussen keyboard, gitaar en zang. Over zijn voorkeuren qua gear laat hij zich zelden uit. Brad Delson, de iconische gitarist die altijd een koptelefoon draagt, is daarentegen duidelijker: zijn liefde voor de gitaren van Paul Reed Smith (PRS) is geen geheim.
“De Custom 24 is mijn belangrijkste livegitaar en waarschijnlijk de gitaar die we het langst in onze set hebben. Het geeft ons die consistente toon waar we naar op zoek zijn en het is ook nog eens een prachtige gitaar.”
Delson zweert bij PRS-gitaren sinds het eerste album Hybrid Theory (2000). Voor die opnames gebruikte hij een CE24, voordat hij overstapte naar de Custom 24, waarmee hij vandaag de dag nog steeds bekend staat.
Het belangrijkste verschil: waar de Custom 24 een gelijmde hals heeft, heeft de CE24 een geschroefde hals. Beide modellen delen echter dezelfde double cut mahoniehouten body met een esdoorn top.
Delson stemt zijn gitaren meestal in Drop D of Drop C#. Voor de lage tonen in “With You” gebruikte hij een 7-snarige Ibanez RG. Toch blijft de PRS Custom 24 zijn favoriet vanwege de rijke, krachtige sound. De grijze of rode Custom-modellen met de soldaat van de Hybrid Theory-hoes zijn bijzonder opvallend.
Oneindige gain: versterkers voor de kenmerkende sound
Als het om versterkers gaat, is Delson een groot fan van de Mesa Boogie Dual Rectifier. In de videoclip van “Numb” zijn twee van deze versterkers achter hem te zien. Ze zijn onmiskenbaar door hun metalen frontpanelen. Sinds de introductie in 1992 is de Dual Rectifier een standaard geworden voor het metalgeluid van de jaren ’90 en 2000. De versterker wordt geprezen om zijn gecomprimeerde klank en schijnbaar eindeloze gain – perfect voor Delsons kenmerkende powerakkoorden vol verzadiging.
Een 100-watt versterker is voor velen aan de grote kant, zeker als je kijkt naar de prijs van in de VS gemaakte versterkers. Maar het geluid van de Dual Rectifier is tegenwoordig ook beschikbaar in de meeste amp-simulatoren. Sommige daarvan zijn zelfs verkrijgbaar als pedalen, zoals de UAFX Knuckles of de Walrus ACS1.
Op Meteora experimenteerde Delson voor het eerst met het combineren van verschillende amps: naast de Mesa voegde hij een Marshall Super Lead (de legendarische Plexi) toe om de klankeigenschappen te mengen.
De Boss-pedalboard
Delson geeft de voorkeur aan robuuste en betrouwbare pedalen, vooral van Boss. Hij gebruikt de Noise Gate NS-2 (de beroemde “Noise Suppressor”) om ongewenste achtergrondruis van de Dual Rectifier te elimineren. Naast twee CS-3 compressorpedalen met verschillende instellingen gebruikt hij soms opvallende effecten zoals de CE-5 Chorus, BF-3 Flanger en Ibanez LF-7. Hoewel de laatste niet meer wordt geproduceerd, kan het worden vervangen door moderne alternatieven zoals de Source Audio Artifakt. Alles wat je nodig hebt om lo-fi studio-effecten live na te bootsen.
- Boss BF-3
- Boss CE-5
- Boss NS-2
👉 Vind hier alle BOSS-pedalen 👈
Tijdens de Hybrid Theory Tour verbond Delson zijn pedalboard rechtstreeks met zijn amps. Vanaf Meteora bewaarde hij zijn effecten in een rack achter het podium, bestuurd door een Voodoo Lab Ground Control Switcher.
Minutes to Midnight: Stijlverandering en nieuwe instrumenten
Na de kolossale Meteora World Tour besloot de groep hun stijl verder te ontwikkelen. Daarom kozen ze ervoor om van producer te wisselen: Don Gilmore, verantwoordelijk voor de eerste twee albums, werd vervangen door Rick Rubin. Rubin, die groepen als Slayer, Red Hot Chili Peppers en System of a Down hielp hun geluid te verfijnen, hielp Linkin Park hun stijl meer richting rock en minder naar metal te verschuiven. Deze transformatie werd ook zichtbaar in hun instrumentkeuze.
Voor de opnames van Minutes To Midnight, gebruikte Brad Delson veel verschillende gitaren, waaronder een Les Paul, een Jaguar, een Telecaster en vooral een vintage Stratocaster, die een blijvende indruk op hem maakte. Om dit geluid live te reproduceren, speelde hij een Stratocaster Rory Gallagher uit de Fender Custom Shop.
Dit instrument is een replica van de beroemde ’61 Strat van de briljante Ierse bluesgitarist. Shinoda, daarentegen, bleef trouw aan PRS, maar breidde zijn arsenaal uit door van de Custom 24 naar het single-cut model te gaan, geïnspireerd door de Les Paul.
The Hunting Party en One More Light: Verdere evolutie
Vanaf dat moment bleef de band hun klankpalet uitbreiden met nieuwe instrumenten en gingen ze verder op het pad dat ze met Rubin waren ingeslagen, waarbij ze nieuwe mogelijkheden verkenden. Na twee minder geïnspireerde albums besloten ze in 2014 om The Hunting Party zelf te produceren. Voor deze opnames probeerden ze bewust van hun gebruikelijke paden af te wijken. Delson gebruikte daarom heel andere instrumenten, zoals een Fender Mustang Competition uit 1972 en een 1970 ES-335, die, zoals veel Gibsons uit die periode, een walnootafwerking heeft.
Ondertussen liet hij ook een uitstekende Coral Red Type 62 Stratocaster bouwen. De bouwer? Custom Shop-vakman Jason Smith. Deze gitaar is een naaste verwant van de Rory Gallagher Stratocaster. Aan de versterkerkant combineerde hij een Orange TH100, een Bogner Twin Jet en een Engl Fireball 100. Live reproduceert hij deze combinatie met de Fractal Axe FX II.
Live zagen we Mike Shinoda met een rode SG, en later met een zwarte Gibson SG Standard tijdens de One More Light-tour. Zanger Chester Bennington speelde een D’Angelico DC Deluxe, een semi-hollow met een double cut en centerblock, voor “Battle Symphony.” Dit album zou zijn laatste zijn, en fans kennen de tragische nasleep maar al te goed.
From Zero: Back in Black
Maar Linkin Park stierf niet met Bennington! Tot ieders verrassing bracht de band na een pauze van zeven jaar in 2024 het uitstekende album From Zero uit. Emily Armstrong, de zangeres van Dead Sara, nam de microfoon over. En de gitaarsounds zijn vetter dan ooit. In de video van de fantastische single “Two Faced” zien we Shinoda met een zwarte SG, terwijl Delson zijn beroemde rode PRS Custom 24 weer tevoorschijn haalt, versierd met de soldaat van de Hybrid Theory-hoes. Hiermee brengt de band zichzelf terug naar hun roots.
En wie van plan is Linkin Park te zien tijdens een van hun concerten in Duitsland in juni of juli, kan niets minder verwachten dan pure magie.
Wat is jouw favoriete Linkin Park-album?
Is het *Hybrid Theory* of *Meteora*? Dit lijken de favorieten van de fans, maar misschien hou jij van iets anders? Laat het ons weten in de reacties!
* Foto-bronnen: Wikipedia
U bekijkt momenteel inhoud van een plaatshouder van Facebook. Klik op de knop hieronder om de volledige inhoud te bekijken. Houd er rekening mee dat u op deze manier gegevens deelt met providers van derden.
Meer informatieU bekijkt momenteel inhoud van een plaatshouder van Instagram. Klik op de knop hieronder om de volledige inhoud te bekijken. Houd er rekening mee dat u op deze manier gegevens deelt met providers van derden.
Meer informatieU bekijkt momenteel inhoud van een plaatshouder van X. Klik op de knop hieronder om de volledige inhoud te bekijken. Houd er rekening mee dat u op deze manier gegevens deelt met providers van derden.
Meer informatie