Hit the Tone! Michael Kiwanuka

We zullen je net (of bijna net) zo cool laten klinken als Michael Kiwanuka!

Bedoel je die gast die als een nieuw soort Terry Callier (een perfecte illustratie van deze vergelijking is zijn nummer “Home Again“) in de schijnwerpers sprong? Precies. Kiwanuka nam zijn tweede album op nadat Kanye West hem inspireerde om het album Love & Hate (2016, Polydor) te maken. Deze release liet ons een gigantische Kiwanuka zien, die uit het bescheiden begin van zijn debuut tevoorschijn kwam en nieuwe prachtige richtingen omarmde. Kortom, deze Londenaar weet wat hij doet. In deze nieuwe fase brengt Kiwanuka, vergezeld met de geweldige producent Danger Mouse, de groten zoals Bill Withers, Curtis Mayfield en Isaac Hayes samen. Zijn voorstel reist door soul (van Stax tot Deep Soul), gospel, folk, funk en psychedelia zonder te vergeten dat we het tweede decennium van de 21e eeuw bereiken. In Kiwanuka (2019, Polydor), zijn derde album, voegt de Brit aan zijn tandem met Danger Mouse de figuur van producer Inflo toe om te bevestigen wat hij ons liet zien in Love & Hate: briljante soul, zowel modern als klassiek, in harmonie met de heupen, het hart en de hersenen. Geen gemakkelijke taak. In dit artikel proberen we je uit te leggen hoe je met een bepaalde “oude klank”, een bepaalde vintage toon, kunt opnemen.

Wat we bedoelen met vintage

Doe ons een plezier en luister naar het bovenstaande nummer, “Solid Ground”… Zie je? Daar hebben we het nu over. Hoe krijg je dat geluid? Met de komst van Danger Mouse in zijn leven voegde Kiwanuka enkele elementen toe aan zijn gebruikelijke begeleiding, die zelden veel verder ging dan een akoestische gitaar. Een van deze elementen was is een Prophet 5-synthesizer die eind jaren ’70 werd gemaakt. Dit is wat hij zelf zei: “Het is een geluid dat tientallen muzikanten hebben gebruikt, maar die voor mij nieuw was. Het is prachtig!”. We hebben het over een synthesizer die zo legendarisch is dat deze zelfs een eigen tribute-website heeft.

Een ander belangrijk punt in de line-up van Michael Kiwanuka sinds die ontmoeting is het gebruik van vintage gitaren, zoals de Fender Stratocaster, een van de oudste gitaren in de geschiedenis en die door talloze artiesten wordt gebruikt.

Danger Mouse werd als genie gezien toen hij Jay-Z met Beatles-samples begon te mixen. Een mix van traditie en avant-garde dat klonk als pure 21e eeuw muziek maar met een oude smaak. Bij het uitwerken van dit sonore wonder gebruikte de producent samplers zoals die hieronder:

De drie bovenstaande voorbeelden zijn dus drie verschillende manieren om klassieke geluiden te bereiken: de eerste, instrumenten die in de afgelopen decennia zijn vervaardigd, de tweede, instrumenten die tussen de jaren ’60 en ’80 zijn ontworpen en nog steeds worden vervaardigd en de derde, instrumenten die momenteel worden vervaardigd en die door synthese of sampling retro-geluiden kunnen creëren. De derde is uiteraard degene die technologische vooruitgang ons toestaat: verwerkingsstations, samplers, enz. In dit artikel zullen we ons op de tweede manier concentreren (de derde verdient een afzonderlijk artikel). Waarom? Laten we eerlijk zijn… wie heeft nu een Neve 8078 in hun garage staan, die een flinke laag stof aan het verzamelen is?

Hoe kun je je gitaar vintage laten klinken

Het is in de eerste plaats essentieel om goed materiaal te kiezen. In het geval van gitaren, en ervan uitgaande dat je dat je je een strikt vintage model kunt veroorloven, wordt het meestal aanbevolen om te streven naar een zuiver en solide geluid. Elk van de bovenstaande modellen – Gibson Firebird, Gibson Les Paul, Fender Telecaster of Fender Stratocaster – past in dat profiel. Het wordt meestal aanbevolen om geen misbruik van het volume te maken en meer met de toon en met de selectie van de elementen te spelen. Over elementen gesproken, onthoud dat er een groot verschil is tussen een gitaar met single-coil elementen en die met humbuckers. De eerstgenoemde zorgt voor een warm geluid maar levert ruis bij hoge volumes, de laatstgenoemden elimineren de ruis maar produceren een robuuster geluid. Voor iets wat dicht bij de muziek van Michael Kiwanuka ligt, zou bijvoorbeeld, een handig versterkte single-coil element gitaar erg handig zijn. Niet overtuigd? Nou, hier is Kiwanuka die zelf uitlegt waarom je op een Strat zou moeten wedden:

Zoek voor de snaren altijd naar nikkelsnaren (zoals de Ernie Ball 2221 of de Fender Hendrix Voodoo Child BE Nickel ), die een warm, rond geluid geven. Een van de geheimen voor snaren om vintage te klinken, is om ze letterlijk wat tijd te geven. Hoe versleten (en vuil) ze zijn, hoe minder helder ze zullen zijn. Dan ben je dichter bij het geluid waar we naar op zoek zijn.

Zijn we bijna klaar?

Absoluut niet, je pedalen moet je ook verstandig kiezen. Er zullen er niet veel zijn, maar houd ze wel in gedachten. Over het belang van het toevoegen van een fuzz aan je gitaar heb je zeker al hoort. Gezien ons specifieke geval, gaan we met overdrive, die een zachtere en warmere distortion genereert. De configuratie waarin we geïnteresseerd zijn bestaat uit het mixen van de distortion van de versterker met de karakteristieken (meer sustain en warmte, minder rauwheid) die overdrive biedt. Hier is het belangrijker om met toon en gain te spelen in plaats van volume.

OK, but which overdrive?

Elk van de vier die je hierboven ziet (Boss BD-2w Blues Driver, Mooer Blues Crab, Xotic SL Drive of Joyo R-05 Maximum Overdrive) zou een interessante optie kunnen zijn.

Deze vier magische pedalen kunnen je helpen het vintage geluid te krijgen dat je zoekt. Bovenaan, met paarse letters en rode behuizing, hebben we de Electro Harmonix Holy Grail Max en de TC Electronic Hall of Fame 2 aan de rechterkant, twee geweldige reverb-pedalen. We hebben het over een populair effect in vrijwel elk muziekgenre. Tenzij we surfrock willen, is het het beste om het te modereren en te kiezen voor mid-instellingen. Aan de onderkant, met metalen behuizingen, hebben we de Fender Tre-Verb en Behringer VD400, twee delay-pedalen (ook tremolo, in het geval van het Tre-Verb) dat ons geluid een voorsprong geeft. Als je het gebruikt, onthoud dan één ding: weinig feedback! Anders verpest je dat vintage geluid.

Nog steeds niet klaar?

Niet de versterker vergeten: (van links naar rechts en van boven naar beneden) Supro 1605R Reverb, Vox AC30S1, Fender 65 Deluxe Reverb en Fender 57 Custom Deluxe. Deze vier buizenversterkers zijn er om je te helpen. Het geheim van het krijgen van het geluid waarnaar we op zoek zijn, is om niet met de gain uit je dak te gaan. Vergeet niet dat oude versterkers niet eens gain controle hadden, we moeten dus warme geluiden zoeken, met nauwelijks enige korrel, en de buizen hun magie laten doen.

Oké dan: clean gitaar, single-coil elementen, nikkelgewonden snaren, een overdrive, een reverb en een delay en een buizenversterker, toch? Dat is het, ja. Maar… wat als je een zanger/es bent ?

Mics, ik heb mics nodig!

Nou, halverwege de vorige eeuw was de ribbonmicrofoon de koning van de grote studio’s. Iedereen gebruikte ze. Waarom is dit gestopt? Nou, omdat condensatormicrofoons met hun brede frequentierespons zijn ontstaan. Het blijkt dat ribbonmicrofoons een verzwakking van frequenties produceren vanaf 14000 Hz. Dit (wat zich vertaalt in een minder helder geluid dan dat van hun jongere broers) in combinatie met hun delicate hantering maakt ze voor sommigen minder wenselijk.

Waarom zijn ze weer opgedoken? Omdat er mensen zijn die denken dat we het contact met technologie hebben verloren, en dat extreme perfectie (en digitalisering ) geen goede zaak is. Een van de sterren van de nieuwe analoge revival is de ribbonmicrofoon. Ja, er zijn imperfecties, maar wat zijn we, zo niet imperfect?

Boven deze paragrafen staan vier interessante voorbeelden van ribbonmicrofoons voor het opnemen van zang: de Coles 4038 Studio Ribbon, de t.bone RB 500, de Sontronics Delta 2 en het Golden Age Project R1 Tube active.

Pas op voor de beesten die stokken dragen

Je kunt niet voor al het bovenstaande zorgen en in eens met een moderne (of futuristische) drumkit verschijnen. Het is hetzelfde als die Starbucks-beker die in Game of Thrones opdook: een absoluut fiasco! Naast het bekijken van de verschillende drumsets en drumsticks met bestaande smaken, moet je in gedachten houden dat we het geluid proberen te reproduceren van een tijd waarin de drums anders waren dan de huidige. Hier zijn enkele voorbeelden.

Wat betreft de drumvellen: synthetische stoffen werden pas in de jaren ’50 gebruikt. In het verleden werden lederen vellen gebruikt die donkere, warme tonen en een geweldig palet van geluiden boden. Een goedkope optie die we vandaag kunnen vinden, zijn de kunstleerhuiden, zoals degene die je hierboven ziet, de Fiberskyn van Remo.

Het gat in de voorkant van de kick-drum begon in de jaren ’70 te worden gebruikt. Ook hadden de drums meestal niets binnen in: een vol en open geluid was typisch, alleen de techniek en de stemming veranderden tussen genres. Het is bovendien raadzaam om een vilt of kurk en synthetische wol mallet op het bassdrumpedaal te gebruiken, omdat dit een zachter geluid garandeert.

Wat betreft de bekkens: onthoud dat 20″ bekkens niet altijd bestonden. Als we bijvoorbeeld een swinggeluid willen krijgen, typisch voor de jaren ’30, kunnen we ze niet gebruiken. We moeten kleine, lichte bekkens gebruiken. Ride bekkens verschenen pas in de vroege jaren ’40 en waren veel lichter dan de huidige.

Bij het opnemen van een drumstel raden wij ten zeerste de Glyn Johns-methode aan, die je in de opnames van Led Zeppelin kunt vinden en die in dit artikel zijn uitgelegd. Om een organisch geluid te krijgen, kenmerkend voor de jaren ’60 en ’70, is het ook aan te raden om de drums op brede en open plaatsen op te nemen, zodat de nagalm natuurlijk is en, indien nodig, kun je een delay in de microfoons gebruiken, om zo de sensatie van een gigantische kit te verhogen.

Conclusie

Zoals eerder gezegd: de effecten en de opnamemethoden hebben invloed, maar als je dicht bij de klank van de jaren ’60 en ’70 wilt klinken… moet je dat geluid met je instrument genereren. Deze verklaring staat open voor vele interpretaties. Wat zeker is, is dat het genereren van dat geluid veel meer inhoudt dan naar de dichtstbijzijnde winkel gaan en alle vintage instrumenten te kopen die je vindt. Nogmaals, het draait allemaal om het luisteren naar muziek, het leren van een taal en een geest en dan iets vrijgeven dat alleen van jou is. Zo doe je meer dan alleen een stijloefening, en doe je dan iets echts unieks.

Toon alle blogs door Larry